Olmasam?

Küçük şeylerle mutlu olan insanlar sınıfındanım. Tıpkı o insanlar kadar da küçük. Yazın mucize gibi yağan, yaprakların üzerinde yol olup, ince gri toz örtüsünde yol yol akan yağmur damlalarına da gülümserim, kışın çıplak dalları kristal açmış gibi şenlendirenlere de. Kağıttan yaptığım gemileri aklımın bir köşesinde yüzdürdüğümde de mutlu olurum, gideceğim yere 20 dakika geç götüreceğini bildiğim vapura bindiğimde de.

Sonra düşünürüm, ben olmasam yüzmez mi kağıttan gemiler?

Vapurlar daha mı hızlı varır gidecekleri yere?

Yazın yağan yağmurlar silmez mi yine yaprakları?

Kışın ağaçlar kristal açmaz mı?

Yani kısaca ben, tüm bu mutluluklarda daha da küçük görünmez miyim her birine?

Sorularıma cevap verdiyseniz bir sonraki bölüme geçebilirsiniz.

Hepinize benden 100 (Yazıyla: Yüz)